Monografia Rafała Milana poświęcona poetyckiej teologii Leśmiana to książka ważna i potrzebna, w znacznej mierze nowatorska. Wyrasta z wnikliwej, pogłębionej filozoficznie, myślowo odważnej lektury wierszy autora Łąki. Mierzy się z rozstajnością wpisanego w nie sensu. Daje wyostrzony wgląd w te ich rejestry, które są poruszeniami wyobraźni otwartej na bóstwienie się tajemnicy, na tchnienia przygodnych teofanii. I jednocześnie pokazuje, czym w pisarskiej praktyce Leśmiana staje się jedna z kluczowych ambicji nowoczesnej poezji. Bóg widziany okiem wiersza Leśmiana to Bóg istniejący na opak. Ta konstatacja wyprowadzona z głębi modernistycznego kryzysu religijnego leży u podstaw interpretacyjnego przedsięwzięcia Rafała Milana. Istnienie na opak wywrócone na nice jest niepochwytne i zarazem ćmi fantomowym bólem, a tym samym: pozostaje złudą i jednocześnie ujawnia się jako swoiste promieniowanie reliktowe. W ten sposób wydarza się pośmiertne życie Boga tułaczka echa, powidok lewej strony istnienia. Tak dokonuje się hierofania sacrum kalekującego pomarniała, znikoma manifestacja odwróconej obecności, która przypomina, że brak i pustka są immanentną częścią boskiej egzystencji (wymykającej się wszelkiej reprezentacji). Z recenzji prof. dr. hab. Pawła Próchniaka Rafał Milan literaturoznawca, pracownik Katedry Historii Literatury Pozytywizmu i Młodej Polski na Wydziale Polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego. Interesuje się poezją wczesnego modernizmu, a także filozoficznymi i teologicznymi kontekstami literatury Młodej Polski. Publikował między innymi w Pamiętniku Literackim, Ruchu Literackim i Wielogłosie.
.png)
krasn.jpg)
