Teksty Zygmunta Pucko dotykają społecznego tabu, jakim jest utrata i związane z nią cierpienie. Wobec rzeczywistości intelektualnego i indoktrynalnego bełkotu słowa zawarte w monografii O utracie stanowią jej przeciwwagę, ukazując istotę rzetelnej nauki i analizy. Pomimo swojej delikatności i poetyczności w formie przekazu mają moc pioruna, bo stojąc naprzeciw rozkrzyczanych, pełnych banałów i propagandy sloganów, są piorunem CISZY i spokoju. Z recenzji prof. dr. hab. Józefa Binnebesela Od strony tematyki i dyscyplin badawczych jest to książka interdyscyplinarna, co szczególnie pasuje do poszukiwań na styku filozofii oraz nauk o zdrowiu. Fenomenologia i filozofia egzystencji sąsiadują tu z filozofią medycyny, a filozofia moralna z etyką medyczną i bioetyką. Pojawiają się też odwołania do takich nauk szczegółowych jak psychiatria, psychologia i socjologia. Książka jest owocem wielokrotnie powtarzanego kołowania myśli nad danym zagadnieniem, pojęciem, tekstem, fragmentem świata. Jest innymi słowy owocem rozlicznych niespiesznych medytacji i do takiego czytania zachęca. Wymaga więc od czytelnika uważności, zwolnienia tempa, refleksji i autorefleksji; idzie niejako pod prąd silnej obecnie tendencji kulturowej preferującej tempo, obrazkowość, powierzchowność. Krąg odbiorców tej pracy może więc być bardzo szeroki i obejmować wszystkich, których interesują zasadnicze pytania filozoficzne i problemy egzystencjalne związane ze śmiercią, żałobą, filozofią medycyny czy ekologią. W szczególności książka ta może być pomocą dydaktyczną dla studentów kierunków humanistycznych oraz nauk o zdrowiu. Z recenzji dr. hab. Jacka Breczki
 (1).png)
.jpg)
.jpg)
.png)
.png)
.png)
